„Dziwny jest ten świat” – śpiewał Niemen, a ja powtarzam po nim, bo od tygodni odkładam napisanie tych paru słów o sobie. Lubię pisać i właściwie nie powinno to stanowić problemu, a jednak trudno jest zamknąć się w malej pigułce opisu, wsadzić się w szufladki: Dominika-psycholog, Dominika-żona, mama, Dominika-terapeuta pracujący z osobami psychicznie chorymi, Dominika-nauczyciel wieloprofilowego usprawniania dzieci, Dominika-prezes Fundacji SPINA, Dominika-emigrant i reemigrant, Dominika-Ślązaczka. To wszystko prawda, w każdej z tych szufladek często goszczę i czerpię z nich wiele radości, a czasami smutków, bywają dla mnie również wielkim wyzwaniem, ale to tylko role. Tylko i aż – nie chcę niczego umniejszać, jestem wdzięczna za wszystko czego doświadczam i czerpię z tego pełnymi garściami. Już potrafię, długo do tego dochodziłam, ale jestem u siebie w domu, bo tam mi najlepiej. A jak do kompanii jest jeszcze inny człowiek, a nawet kubek dobrej kawy, to nie trzeba mi nic więcej.